تمام موجودات زنده برای ادامه زندگی باید تنفس کنن که عبارت است از جذل هوا برای به دست آوردن اکسیژن و

خارج کردن هوای تغییر وضع یافته.هوایی که خارج می شود،اکسیژن آن گرفته شده و اکسید کربن به آن اضافه شده

است.

اکسیژن برای سوزاندن مواد غذایی لازم است ، تا غذا را برای بدن قابل استفاده کند.قسمتی از مواد زائد (فضولات)

شامل اکسید کربن و آب است ، که به وسیله ی عرق کردن از بدن خارج می شوند.

ساده ترین شکل تنفس را یک ماهی به نام ژله ماهی و خیلی از کرم ها دارند.این موجودات اصلا عضو تنفسی

ندارند.اکسیژن محلول در آب از طریق پوستشان،داخل بدن می شود و اکسید کربن محلول هم به همین روش البته

برعکس دفع می شود و همین عمل است،کهتنفس موجودات را تشکیل می دهد.

کرم خاکی با ساختمان بدنی پیچیده اش ، مایع مخصوصی دارد،که همان خون است.اکسیژن را از پوست می گیرد،

به اعضای داخلی می رساند و اکسید کربن را خارج می کند.قورباغه هم گاهی به همین طریق تنفس می کنند و

پوست خود را به عنوان عضو تنفسی مورد استفاده قرار می دهد ولی این جانور برای مواقعی که بدنش اکسیژن

بیشتری نیاز دارد،دارای ریه است.

در حشرات،تنفس به وضعی غیر عادی و جالب صورت می گیرد.اگر شکم حشره ای را از نزدیک مورد بررسی قرار

دهید،در آن به تعداد زیادی منفذ یا مجرا بر خواهید خورد،هر یک از این منافذ مدخلی است برای لوله ای به اسم نای.

این لوله در حکم همان نای در بدن انسان است.میزان تنفس حشرات به جثه ی آنها بستگی دارد.حشرات کوچک به

تنفس کمتری نیاز دارند.